บทที่11 เรื่องสัญญาค้ำประกัน

สัญญาค้ำประกัน
สัญญาซึ่งบุคคลภายนอกคนหนึ่งเรียกว่า ผู้ค้ำประกัน ผูกพันตน
ต่อเจ้าหนี้คนหนึ่งเพื่อชำระหนี้ในเมื่อลูกหนี้ไม่ชำระหนี้นั้น
ลักษณะของสัญญาค้ำประกัน
1. เป็นเรื่องที่บุคคลภายนอกทำสัญญาผูกพันตนเองต่อเจ้าหนี้ว่า
จะชำระหนี้ให้ เมื่อลูกหนี้ไม่ชำระหนี้นั้นในฐานะ “ผู้ค้ำประกัน”
2. สัญญาค้ำประกันเป็นสัญญาอุปกรณ์
3. สัญญาค้ำประกันเป็นสัญญาที่ต้องมีหลักฐานเป็นหนังสือ
ความรับผิดของผู้ค้ำประกัน
จะเกิดขึ้นเมื่อลูกหนี้ผิดนัดไม่ชำระหนี้แก่เจ้าหนี้ เมื่อหนี้ถึง
กำหนดชำระแล้ว ซึ่งทำให้เกิดสิทธิแก่เจ้าหนี้ในอันที่จะเรียกให้ผู้ค้ำ
ประกันชำระหนี้ได้แต่นั้น
สิทธิของผู้ค้ำประกัน
เมื่อผู้ค้ำประกันได้ชำระหนี้ให้กับเจ้าหนี้แล้ว ผู้ค้ำประกันก็มี
สิทธิ์ที่จะไปไล่เบี้ยเพื่อเงินต้นกับดอกเบี้ยและเพื่อความเสียหายอย่าง
ใด ๆ อันเกิดจากการค้ำประกันนั้นได้จากลูกหนี้
ความระงับของสัญญาค้ำประกัน
1. เมื่อหนี้ของลูกหนี้ระงับสิ้นไป
2. เมื่อผู้ค้ำประกันบอกเลิกค้ำประกัน สำหรับกิจการที่
ต่อเนื่องกันหลายคราว
3. เมื่อเจ้าหนี้ยอมผ่อนเวลาให้กับลูกหนี้
4. เมื่อเจ้าหนี้ไม่ยอมรับชำระหนี้จากผู้ค้ำประกัน
มาตราที่น่าสนใจ
มาตรา 680 อันว่าค้ำประกันนั้นคือ สัญญาซึ่งบุคคลภายนอก
คนหนึ่งเรียกว่า ผู้ค้ำประกัน ผูกพันตนต่อเจ้าหนี้คนหนึ่งเพื่อชำระหนี้
ในเมื่อลูกหนี้ไม่ชำระหนี้นั้น
สัญญาค้ำประกันนั้น ถ้ามิได้มีหลักฐานเป็นหนังสืออย่างใด
อย่างหนึ่ง ลงลายมือชื่อผู้ค้ำประกันเป็นสำคัญ จะฟ้องร้องบังคับคดี
หาได้ไม่
มาตรา 683 อันค้ำประกันอย่างไม่มีจำกัดนั้น ย่อมคุ้มถึง
ดอกเบี้ยและค่าสินไหมทดแทนซึ่งลูกหนี้ค้างชำระ ตลอดจนค่าภาระ
ติดพันอันเป็นอุปกรณ์แห่งหนี้รายนั้นด้วย

website templates.